با لکنت زبان کودکم چه کنم؟
موفقيت/ لکنت اختلالي در گفتار و تکلم است که صحبت کردن فرد را در بخش هاي متفاوتي يا در بازه هاي مختلفي در طي مکالمه با خلل مواجه مي کند.اين مشکل مي تواند با مجموعه اي از حرکات چهره مانند لرزيدن لب ها و فک ها، پرش هاي سريع چشم و يا ديگر حرکات که جزيي از تلاش براي حرف زدن هستند همراه باشد. هر چند لکنت دلايل و عوامل رشدي، ژنتيکي و عصب شناختي دارد اما مکانيسم دقيق آن هنوز شناخته شده نيست. برخي موقعيت ها و شرايط مي تواند لکنت را بدتر کند، مثلا در جمع بودن، صحبت در برابر ديگران، صحبت کردن با تلاش بسيار و... اگر زمان حرف زدن با کودک يا بزرگسالي که دچار لکنت است احساس ناراحتي کنيد، اين احساس منفي به طرف مقابل هم القا خواهد شد. با شخصي که لکنت دارد به طور طبيعي صحبت کنيد، البته به استثناي کساني که مشکلات شنوايي دارند در هنگام صحبت با اين افراد، نيازي نيست که صداي خود را بالا ببريد و يا سرعت حرف زدنتان را کم کنيد. تماس چشمي تان را به طور طبيعي حفظ کنيد و به چهره فرد مبتلا به لکنت زل نزنيد و يا از نگاه کردن به او طفره نرويد. تصور نکنيد که شخص لکنت دار خجالتي، عصبي يا ناتوان است، بلکه توانايي هاي روحي اين افراد مي تواند عالي باشد. به شکل غيرطبيعي با اين افراد خوب و مهربان نباشيد، يعني بهتر است خودتان باشيد. آرام باشيد هر قدر آرام تر و خونسردتر باشيد شخص لکنت دار در بيان احساسات و حرف هايش آرام تر و راحت تر خواهد بود. با دقت گوش دهيد بر روي موضوع تمرکز کنيد ، نه به نحوه ابراز و انتقال پيام. اطمينان حاصل کنيد که زبان بدنتان علاقه شما را به شنيدن حرف هاي او نشان مي دهد. از تکنيک هاي گوش دادن فعال استفاده کنيد در اين شيوه، شخص لکنت دار با علاقه مندي و قضاوت نکردن شما به تداوم حرف زدن تشويق مي شود؛ چرا که ديده شده است افراد مبتلا به لکنت، وقتي با خودشان يا با گل ها و گياهان و نيز وقتي کودکان مبتلا به اين اختلال با اسباب بازي هايشان صحبت مي کنند بدون لکنت حرف مي زنند که شايد دليل اين مساله همان قضاوت نکردن مخاطب باشد. صبور باشيد اگر عادت داريد که در گفت وگو صحبت طرف مقابل را قطع کنيد و يا مهارت گوش دادنتان خوب نيست ممکن است وسوسه شويد که زودتر ميان صحبت فرد لکنت دار بياييد و حرفش را قطع کرده و او را مجبور به اتمام کلامش کنيد. اين کار نه تنها مودبانه نيست بلکه اين تصور را در آن ها تقويت مي کند که اطرافيان تمايلي به شنيدن حرف هاي آن ها ندارند. آن ها را هول و يا جملاتشان را تکميل نکنيد اين علامت بي حوصلگي شماست همچنين در اين مورد، ممکن است گرفتار پيش داوري شويد و به غلط آن چه را که او مي خواهد بگويد حدس بزنيد. اگر متوجه حرف هاي او نشديد، دوباره بحث کنيد احساس خجالت يا عدم اطمينان جريان تعامل را بهتر نخواهد کرد. از اين که از او بخواهيد بخش هايي را دوباره تکرار کند احساس ناراحتي نکنيد حتي مي توانيد درباره موضوع لکنت با او حرف بزنيد و بحث را با متانت و هوش اداره کنيد . بيشتر اين افراد از اين بحث استقبال مي کنند و آن را شانسي براي ابراز احساسات خود به طور صريح مي دانند. به روش حمايتي با کودک لکنت دار حرف بزنيد بيشتر کساني که از لکنت رنج مي برند کودکان هستند و شما بايد به همان دقت و ظرافتي که با يک جوان يا بزرگسال لکنت دار صحبت مي کنيد با اين گروه از کودکان هم گفت و گو کنيد تا آن ها بفهمند مورد علاقه شما هستند. در واقع براي آنان تسلي خاطر باشيد. کودک را براي حرف زدن هول نکنيد وقت بگذاريد و حرف هاي او را با دقت بشنويد و هرگز جملاتش را کامل نکنيد. از سرزنش کردن و يا منفي جلوه دادن اين ويژگي در کودک پرهيز کنيد. هر قدر خانواده بيشتر کودک را حمايت کند به همان اندازه کودک اعتماد و تمرکز لازم را براي پيشرفت در تمام مهارت ها، نه فقط صحبت کردن، پيدا خواهد کرد. با کودکانتان درباره مشکلاتش صادقانه صحبت کنيد تا متوجه شود که هر مشکلي هم داشته باشد شما او را دوست داريد. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد