قراردادهای ترامپ ناجی خودروسازان آمریکایی نشد

ایسنا/ همزمان با انعقاد قراردادهای تجاری جدید و تبدیل شدن تعرفه‌ها به ابزاری جدید در سیاست خارجی دولت ترامپ، گفته می‌شود که همه این‌ها به نام رقابتی‌تر کردن خودروسازان آمریکایی است.

ویتنام، اندونزی و ژاپن سه بازار کلیدی هستند که آمریکا امیدوار است به آنها نفوذ کند. با این حال، خودروسازان آمریکایی در هر سه بازار، همچنان عقب مانده‌اند. ویتنام اقتصادی با رشد سریع و یک وزنه تعادل راهبردی در برابر چین است و این امر، این کشور را به یک آزمون اقتصادی و دیپلماتیک برای خودروسازان آمریکایی تبدیل می‌کند. در شرایطی که اندونزی بزرگترین اقتصاد جنوب شرقی آسیاست، ژاپن نزدیکترین متحد آمریکا در آسیاست که افزایش تقاضای مصرف‌کننده، گسترش طبقه متوسط ‌و توسعه زیرساخت‌ها را تجربه می‌کند.

خودروسازان آمریکایی رقابت‌پذیر نیستند
واشنگتن، ویتنام را با تعرفه صفر بر خودروهای آمریکایی، به عنوان یک نمونه موفق در توافق‌های تجاری معرفی می‌کند.

---

بازار

---

اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مشتریان ویتنامی به برند اهمیت می‌دهند. وین‌فست، اکنون حدود یک سوم بازار خودروی ویتنام را در اختیار دارد. سال‌ها بهینه‌سازی زنجیره تامین منطقه‌ای، تولید داخلی و شناخت قوی برند، به خودروسازان داخلی ویتنام مزیت بزرگی می‌دهد. قدرت‌های منطقه‌ای مانند تویوتا (۱۴.۷ درصد)، هیوندای (۱۴.۵ درصد) و هوندا، همچنان بسیار جلوتر از برندهای آمریکایی هستند. فورد تنها ۹.۲ درصد از این بازار را در اختیار دارد.

اروپا نیز این نکته را ثابت می‌کند. حتی پس از آنکه توافق تجاری اتحادیه اروپا و ویتنام، باعث حذف تدریجی تعرفه‌ها در سال ۲۰۲۰ شد، خودروسازان آلمانی و فرانسوی به یکباره بازار این کشور را به دست نگرفته‌اند.

ارزان‌ترین مدل «فورد تریتوری» حتی با وجود تعرفه‌های صفر، هنوز هم بسیار گران‌تر از گزینه‌های داخلی مشابه در ویتنام است. کاهش تعرفه‌ها این شکاف را کمتر کرده، اما آن را از بین نمی‌برد.

از هانوی تا جاکارتا
طبق گزارش «فوکوس ۲ موو» ، ۱۰ مدل پرفروش سال میلادی جاری، همگی از برندهای ژاپنی هستند و هیچ برند آمریکایی در این فهرست وجود ندارد. خودروساز چینی بی‌وای‌دی با ۴۱.۴ درصد سهم، بازار خودروهای برقی اندونزی را کنترل می‌کند.

علاوه بر این، در شرایطی که واردات آمریکا قبل از اینکه حتی به بندر جاکارتا برسند، با زیان هزینه‌ای مواجه می‌شوند، منطقه تجارت آزاد داخلی اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا به خودروسازان منطقه‌ای اجازه می‌دهد تا وسایل نقلیه را بدون تعرفه صادر کنند. ترامپ به کشورها برای انعقاد توافق‌های تجاری فشار وارد می‌کند. اروپا نیز شتاب گرفته و اتحادیه اروپا به تازگی توافق خود را با اندونزی نهایی کرده است که به خودروسازان اروپایی تعرفه‌های پایین‌تری می‌دهد. برای واشنگتن، این بدان معناست که یک کشور دوست در آسیا و اقیانوسیه، درها را به روی رقبای اروپایی بازتر می‌کند و با وجود این، برندهای آمریکایی همچنان با مشکل مواجه هستند.

کاهش تعرفه هشت درصدی بر خودروهای آمریکایی، آنها را رقابتی نمی‌کند بلکه فقط کمی از غیررقابتی بودن آنها می‌کاهد. خودروهای برقی معمولا هزینه اولیه بیشتری دارند، هرچند در این مورد اینطور نیست اما هزینه نگهداری آنها بسیار کمتر است.

ژاپن، سخت‌ترین بازار
ژاپن شاید چالش‌برانگیزترین بازار باشد اما این به خاطر تعرفه‌هایی که در حال حاضر صفر هستند نیست. خود بازار واردات نه تحت سلطه آمریکایی‌ها، بلکه تحت نفوذ اروپایی‌هاست. مرسدس بنز از سال میلادی جاری، با ۲۰.۹ درصد از ریجستری نام‌های جدید خارجی، در صدر قرار دارد و پس از آن بی‌ام‌دبلیو (۱۴.۵ درصد)، فولکس واگن (۱۳.۶ درصد) و آئودی (۹.۴ درصد) قرار دارند. جیپ (۳.۶ درصد) تنها نام آمریکایی در این فهرست است که کمتر از یک دهم برندهای برتر آلمانی خودرو می‌فروشد.

خودروهای آمریکایی که اغلب بزرگ و پرمصرف هستند، با خیابان‌ها، پارکینگ‌ها یا سبک زندگی ژاپن مطابقت ندارند. تعرفه‌ها در اینجا مانع نیستند؛ تناسب محصول مانع است. علاوه براین، خودروهای آمریکایی سوخت بیشتری مصرف می‌کنند و در نتیجه هزینه‌های سوخت بیشتری دارند.

حقایق تلخ، تهدیدهای واقعی
موانع به خارج از کشور ختم نمی‌شوند و واشنگتن موانع خودش را ایجاد می‌کند. سیاستی که قرار است از خودروسازان آمریکایی محافظت کند، وضع تعرفه بر آنهاست. زنجیره تأمین جهانی خودرو چنان عمیقا یکپارچه است که تولید خودرو در آمریکا بدون تکیه بر قطعات وارداتی تقریبا غیرممکن است. این تعرفه‌ها هزینه هر وسیله نقلیه مونتاژ شده در آمریکا را افزایش می‌دهد.

در بهترین حالت اگر فولادسازان آمریکایی این شکاف را پر کنند و قیمت‌ها ثابت بمانند خودروهای آمریکایی همچنان برای رقابت مشکل خواهند داشت اما قیمت‌ها به ندرت ثابت می‌مانند. وقتی قیمت‌ها افزایش می‌یابند، خودروسازان مجبور می‌شوند بین جذب هزینه یا افزایش قیمت یکی را انتخاب کنند.

تهدید واقعی، عقب ماندن در نوآوری است. در حالیکه واشنگتن نگران منبع فولاد خودرو است، رقبایی مانند چین با سرعت پیشروی می‌کنند. چین آینده را با باتری‌های ارزان‌تر، خودروهای برقی تولید انبوه و پیشرفت در رانندگی خودکار می سازد. اروپا با تعهد به انتشار صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ و ممنوعیت فروش خودروهای بنزینی و دیزلی جدید پس از سال ۲۰۳۵، پیشتاز است. حتی کشورهایی مانند ویتنام نیز خودروهای برقی آماده صادرات را تولید می کند.

در مقابل، گذار آمریکا به فناوری سبز همچنان در بن‌بست سیاسی گیر کرده و به رقبا برای شروع فرصت می‌دهد. خریداران آینده به توافق‌های تجاری اهمیتی نمی‌دهند. آنها خودروهای پاک، متصل و مقرون به صرفه می‌خواهند و حاضرند برای آن هزینه کنند.

طبق گزارش دیلی صباح، کاهش تعرفه‌ها درها را باز می‌کند اما باعث نمی‌شود مردم از آنها بگذرند. در این مرحله باید سه سوال در مورد ارزش، چشم‌انداز و سرعت پرسیده شود. آیا خودروسازان آمریکایی می‌توانند با قیمت و کیفیت رقبای منطقه‌ای مطابقت داشته باشند؟ آیا آنها در خودروهای برقی، هوش مصنوعی و پایداری سرمایه‌گذاری می‌کنند؟ آیا می‌توانند سریع‌تر از رقبا نوآوری کنند؟ بدون قیمت‌گذاری رقابتی، محصولات مرتبط با منطقه و برندهای قوی، خودروسازان آمریکایی در همان بازارهایی که ادعا می‌کنند برنده شده‌اند، همچنان شکست خواهند خورد.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir