مادری که «بازی» نمی‌کرد

فرهیختگان/ خبر کوتاه بود: شیرین یزدان‌بخش درگذشت. اما آنچه نام او را فراتر از مرگش در سینمای ایران جاودانه می‌کند، مصداق بارز «آنی» است که در هیچ کلاس بازیگری تدریس نمی‌شود. او بازیگر نبود، بلکه خودِ «زندگی» بود که در قاب سینما جاری می‌شد.

متمایزترین ویژگی او که امضایش پای تمام آثارش است، حذف کامل فاصله میان «نقش» و «واقعیت» بود. او با چهره‌ای که هیچ شباهتی به ستاره‌های معمول نداشت، چنان غریزی و بی‌تکلف جلوی دوربین ظاهر می‌شد که مخاطب فراموش می‌کرد درحال تماشای فیلم است؛ گویی او همان «مادر»، «خاله یا «همسایه‌»ی آشنای ماست که بدون هیچ گریم و ماسکی، مستقیماً از دل زندگی روزمره به پردۀ نقره‌ای قدم گذاشته است. هنر او در تکنیک نبود، در «صداقتِ حضور» بود؛ او بازی نمی‌کرد، او نقش را زندگی می‌کرد.

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله

---

بازار

---