جنونِ «خوردن» در فضای مجازی

درآمدزایی خوشمزه  

ملیکا ملک‌ زاده رضوی، کارشناس ارشد روان‌ شناسی تربیتی در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: در فضای مجازی برنامه‌هایی که با پخش آنلاین، فرد با عنوان میزبان در جلوی دوربین مقدار زیادی غذا شامل فست‌ فود، سبزیجات، غذاهای سنتی هر کشور یا خوراکی‌هایی نظیر پاستیل، شکلات، بستنی، یخ، میوه، شیرینی و ... را می‌ خورد و با بیننده‌ها گفت‌وگو می‌کند را موکبانگ می‌گویند. موکبانگ به معنای برنامه خوردن است. این برنامه‌ها به‌ صورت آفلاین هم نمایش داده می‌شود؛ یعنی میزبان، غذا را می‌ خورد. فیلم را ضبط، ویرایش و در نهایت آپلود می‌کند.

همچنین در چنین برنامه‌هایی از میکروفن‌های حرفه‌ ای جهت وضوح صدای بهتر در هنگام جویدن غذاها استفاده می‌شود. دیدن برنامه‌هایی که در آن افراد با ملچ‌ و ملوچ و صدای زیاد غذا می‌ خورند با فرهنگ بعضی کشورها همچون ایران، چندان خوشایند و هماهنگ نیست؛ اما در کشورهایی همچون کره، چین و ژاپن با صدا غذاخوردن جزئی از فرهنگ‌ شان بوده و برای‌ شان خوشایند است. موکبانگرها در ابتدا در کشور کره‌ جنوبی و سپس در آمریکا، چین، ژاپن، ایتالیا، کشورهای عربی و حتی ایران محبوبیت پیدا کردند. در ابتدا این افراد بیشتر به دنبال نمایش و معرفی غذای کشورها، تفریح و سرگرمی بودند ولی درحال‌حاضر با هدف درآمدزایی و محبوبیت، این فعالیت را انجام می‌دهند.

این اشتهای غیرطبیعی مرض‌آور است

ملک زاده رضوی با اشاره به اینکه بسیاری از افراد در شروع فعالیت خود، اشتیاق و احساس خوبی راجع به غذا خوردن این‌ چنینی دارند می‌گوید: اما به مرور زمان این نوع خوردن، باعث به‌وجود آمدن بیماری‌های روحی همچون اختلالات خوردن، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری و... در آنان می‌شود. البته تعدادی از آن‌ها هم ممکن است از ابتدا مبتلا به اختلالات روانی باشند. اضافه‌ وزن، چاقی، چرب‌شدن شدن کبد، دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی، مشکلات گوارشی و معده، سرطان و در نهایت احتمال مرگ از عواقب مشکلات جسمی در این افراد است.

دلایل اعتیاد به دیدن این برنامه‌ها چیست؟

دلیل اعتیاد به دیدن افراطی برنامه‌هایی که در آن افراد بی‌ ضابطه غذا می خورند و انگیزه افراد برای مشاهده چنین برنامه‌هایی می‌تواند متفاوت باشد. ملک زاده رضوی بیان می‌کند، بعضی افراد ممکن است در ابتدا به‌ صورت اتفاقی در فضای مجازی با چنین برنامه‌هایی مواجه شوند و در دراز مدت به دیدن این برنامه‌ها عادت کرده و نوعی اعتیاد پیدا کنند. همچنین برخی از افراد که دچار کمبود وزن یا بی‌ اشتهایی هستند با هدف افزایش میل به غذا خوردن و افزایش وزن این برنامه‌ها را دنبال می‌کنند.

تعدادی دیگر هم که توانایی مالی پایینی دارند ممکن است هنگام تماشای این ویدئوها خود را به‌ جای میزبان برنامه تصور کرده، در قالب آن شخص فرو روند تا احساس لذت میزبان را تجربه کنند. قطعا دیدن برنامه‌های موکبانگ و فودبلاگرها در دراز مدت سبب به‌ وجود آمدن اختلالات و مشکلاتی همچون اختلال پرخوری، اختلال اجتناب یا محدودیت از غذا، پراشتهایی عصبی، افسردگی، ناامیدی، عدم رضایت از زندگی به جهت مقایسه خود با سبک زندگی موکبانگرها، اضطراب، احساس گناه و مشکلات دیگر می‌شود.