روایت عرفانی سفر روحانی پیامبر(ص) در مصیبت‌نامه عطار + فیلم

ایکنا/

«مصیبت‌نامه» شیخ فریدالدین عطار نیشابوری چنان لبریز از شور عرفان و شوق وصال یار است که هر خواننده‌ای را مسحور جادوی روایات و زبان رشک برانگیز شاعر و عارف نامی قرن هفتم ایران‌زمین می‌کند. زبانی که در ابواب مختلف از جمله شرح سفر معراج حضرت ختمی مرتبت(ص) نهایت نعت و غایت تجلی عرفان را با مخاطب حال و آینده در میان می‌گذارد تا بخواند و در پس تامل دریابد آنچه را که باید.

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله

---

بازار

---

خویش را دیدم میان خوابگاه

چون دو عالم دید، صاحب راز گشت

دید بستر گرم، وقت بازگشت

یعنی انگار این سفر روحانی تنها به یک پلک بر هم زدن زمان برده که جای خواب هنوز گرم است؛ اما او رفته و بازگشته بود.

بسترش چون سرد گشتی آن زمان

کو برون بود از زمان و از مکان

همانطور که گفتم که جناب عطار هم توضیح داده بود که آن سفر روحانی در بی‌زمان و بی‌مکان رخ داده بود.

ای برون هر دو عالم جای تو

هر دو عالم چیست؟ خاک پای تو

تا که جانی دارم تا زنده‌ام

بندبندت را به صد جان بنده‌ام

گر نخواهی کرد سوی ما نظر

تا ابد خواهیم گفت این المَفَر*

*«این المَفَر» توضیحی درباره قیامت است. که همه آدم‌ها دنبال گریزگاه می‌گردند. برادر از برادر می‌گریزد. اینجاست که جناب عطار می‌گوید که اگر تو رو برگردانی و من را راه ندهی و داخل امت من را نشماری؛ آنگاه تا ابد خواهیم گفت «این المفر!»

امت خویشم شُمَر کین یک سَخُن

می‌نمایم آنچه می‌خواهی بِکُن

یعنی این تنها کار را در حق من انجام بده و من را در شمار امت خود بیاور!

دوستان تا فرصتی دیگر که باز هم نمونه‌ای از نعت‌ها را در شعر شاعران پارسی‌گوی جست‌وجو کرده و خدمت شما تقدیم کنیم، شما را به خدای بزرگ می‌سپارم. حق پشت و پناه شما باشد.