خطر بیخ گوش کارگران پیمانکاری پارس جنوبی

فارس/ در روزهایی که گرمای شدید جنوب شرایط کار را برای بسیاری دشوار کرده، کارگران پیمانکاری پارس جنوبی علاوه بر خطر گرمازدگی، با مشکل جابهجایی در ناوگان فرسوده مواجهاند.
در حالی که گرمای بیسابقه و شرجی طاقتفرسای جنوب بسیاری از شهرهای کشور را به تعطیلی کشانده و کارشناسان بارها بر لزوم مراقبت از سلامت در این شرایط هشدار دادهاند، کارگران پیمانکاری شاغل در فازها و مجتمعهای پتروشیمی پارس جنوبی همچنان ناچارند در سختترین شرایط آبوهوایی به فعالیت ادامه دهند.
این کارگران که از دورترین نقاط کشور برای تأمین معاش خانوادههای خود به این منطقه آمدهاند، نه تنها با خطر گرمازدگی و بیهوشی حین کار روبهرو هستند بلکه در مسیر رفتوآمد نیز با ناوگانی از اتوبوسها و مینیبوسهای فرسوده و ناایمن جابهجا میشوند.
در تازهترین حادثه، یکی از کارگران شرکت آزمون فلز، پیمانکار پتروشیمی نگین مهستان کنگان بر اثر گرمازدگی در داخل یکی از اتوبوسهای فاقد سیستم سرمایشی و استانداردهای ایمنی از هوش رفت و به بیمارستان کنگان منتقل شد.
این اتوبوسها که سالها از عمر مفیدشان گذشته، پیشتر توسط شهرداریها بهعنوان وسایل نقلیه اسقاطی به مزایده گذاشته شده و اکنون در منطقه صنعتی پارس جنوبی برای حمل کارگران استفاده میشوند.
با وجود این شرایط، پرسش اساسی این است که چرا مسئولان ایمنی و HSE، نیروی انتظامی، پلیس راهور و دستگاههای نظارتی و امنیتی که وظیفه صیانت از جان شهروندان و کارگران را بر عهده دارند، اجازه تردد چنین وسایل ناایمنی را در مسیر فازهای پالایشگاهی و پتروشیمی میدهند.
تردد روزانه این خودروهای فرسوده و غیرایمن در محورهای صنعتی، علاوه بر تهدید سلامت کارگران، میتواند خطر بروز حوادث جادهای و فجایع انسانی را افزایش دهد. با این حال، تاکنون اقدام جدی و مؤثری برای ساماندهی این وضعیت دیده نمیشود.
بیتوجهی به سلامت و امنیت کارگران، که سرمایههای انسانی و ستونهای اصلی صنعت انرژی کشور محسوب میشوند، نه تنها نقض آشکار حقوق کار است، بلکه میتواند پیامدهای جبرانناپذیری برای منطقه و کشور در پی داشته باشد.
به عنوان کسی که روزانه شاهد تردد صدها دستگاه از این اتوبوسهای فرسوده و فاقد حداقل استانداردهای ایمنی، و همچنین مینیبوسهای بنز قدیمی اسقاطی در مسیر فازها و مجتمعهای پتروشیمی پارس جنوبی است، میتوانم بگویم که این وضعیت نه یک مشکل مقطعی، بلکه یک بحران ساختاری در حوزه ایمنی حملونقل کارگران است.
این خودروها نه تنها فاقد سیستم سرمایشی و تهویه مناسباند، بلکه بسیاری از آنها از نظر فنی نیز شرایط تردد ایمن را ندارند.
استمرار استفاده از این ناوگان مستهلک، در کنار بیتوجهی دستگاههای مسوول، عملاً جان کارگران را در معرض تهدید دائمی قرار داده و ضرورت یک برنامه فوری، قاطع و نظارتپذیر برای نوسازی و ایمنسازی حملونقل کارگری را بیش از هر زمان دیگری آشکار کرده است.