انتقاد یک فیلمساز آسیب دیده از جنگ 12 روزه از وعده های شهرداری تهران

رکنا/ امیر رفیعی از بینظمی، وعدههای توخالی و پرداختهای سلیقهای شهرداری تهران در جبران خسارات جنگ اخیر انتقاد کرد.
امیر رفیعی که با مستند ماندگار «من ناصر حجازی هستم…» وارد سینما شد و راه را برای ساخت مستندهای ورزشی باز کرد و در ادامه چند اثر شاخص دیگر هم به یادگار گذاشته، اینبار نه بهعنوان فیلمساز، که با اتکا به حقوق شهروندی خویش به ادعاهای شهرداری تهران در جریان بحران جنگ اخیر واکنش نشان داده که گفتوگوی زیر بر اساس تجربه زیسته وی تنظیم شده است.
چند سالی است پدر و مادرم در محله اقدسیه از منطقه یک ناحیه ۹ شهرداری تهران ، سکونت دارند و خودم هم کنار آنها. وقتیکه بامداد ۲۳ خرداد، آپارتمان رو به رویی ما، مورد حمله قرار گرفت، خواب از چشم محله مان پرید و زندگیها دوپاره شد تا به چشم ناظر بر خسارتهای جانی و مالی بسیاری از مردم باشم
مدت زمان اقدام اولیه مسئولان برای رفع مشکلات چقدر بود ؟
بهجز پاکسازی آوار در همان یکی دو روز اول و فقط در حد کوچه نه حیاط و پارکینگ و پشتبام و دیگر فضاهای باز در آپارتمانها که مملو از خرده شیشهها و بقایای فروریخته ناشی از انفجار و… بودند، تا پایان جنگ حضور موثری از سوی مسئولان ندیدم و حتی در سختی تردد، دریغ از درک لازم به دادن نایلون جهت نصب جای شیشههای شکسته و این در حالی است شهردار تهران مدعی شده «اجازه ندادیم کار مردم ذرهای روی زمین بماند» که البته راست میگوید، چون کارهای مردم، زیر آوار وعدهها دفن شدند. در میانههای جنگ که بیشتر ساکنین منازل را ترک کرده بودند، دیدم تکه کاغذی کوچک را به شکلی شرمآور با چسب نواری، کنار درب ورود به آپارتمان در اشاره به ارزیابی خسارت واحدها با مراجعه به شهرداری منطقه یک چسباندهاند.