از قهرمانی تا انحلال؛ سقوط بی صدا وحدت مهریز یا همان صدرشیمی

ايسنا

بروزرسانی 1404/04/21 - 09:25

از قهرمانی تا انحلال؛ سقوط بی صدا وحدت مهریز یا همان صدرشیمی

ایسنا/تیم فوتبال ساحلی صدرشیمی یزد که که با ترکیب بومی و از دل یک محله متولد شد و در فصل گذشته لیگ برتر فوتبال ساحلی با تغییر نام به محدت مهری به این شهرستان منقل شد اکنون زیر سایه بی‌توجهی‌ها منحل شد.

چهار سال پیش تیم فوتبال ساحلی با نام صدرشیمی یزد با تکیه بر ترکیبی کاملاً بومی از دل یکی از محله‌های شهر یزد (محله مردآباد) موفق شد قهرمان لیگ‌های زیرگروه کشور شود و در ادامه جواز صعود به لیگ دسته اول و سپس لیگ برتر فوتبال ساحلی ایران را کسب کند. تیمی جوان، بااستعداد و بی‌ادعا که به‌سرعت به یکی از پدیده‌های فوتبال ساحلی کشور تبدیل شد.

اما در همان سال‌های نخست حضور در سطح نخست کشور، باشگاه گلساپوش یزد که تیم صدرشیمی را نیز در مجموعه خود حمایت می‌کرد، به دلیل فشارهای مالی و هزینه‌های بالای تیم‌داری، تصمیم گرفت امتیاز این تیم را واگذار کند؛ چرا که توان اداره هم‌ زمان دو تیم لیگ برتری در بخش آقایان را نداشت.

صدرشیمی در دو فصل حضور در لیگ برتر، عملکرد درخشانی داشت. نایب‌قهرمانی در پانزدهمین دوره لیگ و کسب رتبه چهارم در شانزدهمین دوره با ۱۱ پیروزی و ۳۱ امتیاز، بخشی از کارنامه موفق این تیم بومی بود؛ تیمی که همواره به عنوان جوان‌ترین و بومی‌ترین تیم لیگ مورد توجه کارشناسان قرار داشت.

اما در ادامه به دلیل نبود حمایت پایدار از سوی مسئولان استان، مدیریت وقت باشگاه انصراف خود را از ادامه فعالیت اعلام کرد و امتیاز تیم را به استانداری یزد واگذار شد. با پیگیری‌های «حمید بهزادپور»، ملی‌پوش مهریزی تیم ملی فوتبال ساحلی ایران و فرماندار وقت شهرستان مهریز، این امتیاز به شهرستان مهریز منتقل و تیم با نام جدید «وحدت مهریز» در فصل جدید لیگ شرکت کرد.

با این حال، عمر این تیم نیز تنها یک فصل دوام آورد. بهزادپور در طول این مدت بارها نسبت به نبود حمایت و ضعف زیرساخت‌های پشتیبانی هشدار داده بود. او معتقد بود نادیده گرفتن تیم‌های با ترکیب بومی می‌تواند مسیر رشد و شکوفایی استعدادهای محلی را به‌شدت مختل کند.

اکنون بررسی‌های خبرنگار ایسنا نشان می‌دهد تیم فوتبال ساحلی وحدت مهریز نیز رسماً منحل شده است؛ تیمی که روزگاری امیدی برای نسل جوان فوتبال ساحلی یزد بود، حالا به سرنوشت تلخ بسیاری از تیم‌های بومی در کشور دچار شده است.

پایان کار این تیم، زنگ خطری برای سیاست‌گذاران ورزش در کشور است. استمرار بی‌توجهی به تیم‌های ریشه‌دار و محلی، می‌تواند در بلندمدت بدنه ورزش قهرمانی ایران را تضعیف کند؛ همان‌جایی که قهرمانان، از دل محله‌ها، باشگاه‌های کوچک و تیم‌های بی‌ادعا بیرون می‌آیند.