ستارههای جهانی در فوتبال ایران

ایسنا/ دروازهبان پیشین رئال مادرید، بازیکن پیشین بارسلونا و مدافع راست پاریسن ژرمن بخشی از بازیکنان مطرحی هستند که در بیستوپنجمین فصل لیگ برتر ایران بازی خواهند کرد. بررسی پرونده بازیکنان خارجی مطرح در لیگ ایران نشان میدهد که برخی از باشگاهها در این مسیر پیشگام بودهاند.
لیگ برتر فوتبال ایران در مقاطعی، حضور نامهای بزرگ و ستارههایی با کارنامههای درخشان بینالمللی را تجربه کرده است. این بازیکنان، اگرچه برخیشان دوران اوج خود را پشت سر گذاشته بودند اما تنها حضورشان در زمینهای فوتبال ایران، اعتبار و جذابیت خاصی به لیگ بخشید.
از قهرمانی در اروپا و جهان تا لیگ برتر ایران
ورود استیون انزونزی به سپاهان، یکی از خاصترین لحظات نقل و انتقالات فوتبال ایران بود. بازیکنی که در کارنامهاش قهرمانی جهان با فرانسه در جام جهانی ۲۰۱۸ و قهرمانی لیگ اروپا با سویا دیده میشود. انزونزی پس از حضور در ایران به استوک سیتی انگلیس پیوست.
نمونه مشابه او، منیر الحدادی است؛ مهاجم اسپانیایی - مراکشی که از آکادمی بارسلونا به تیم اصلی رسید و حتی برای بارسا گل هم زد. او که سابقه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و لالیگا را دارد، اکنون پیراهن استقلال را بر تن خواهد کرد؛ اتفاقی که شاید در ذهن هواداران استقلال، بیشتر شبیه یک رویا بود تا واقعیت.
سرژ اوریه هم نمونه دیگری از ستارههای سطح اول فوتبال جهان است. مدافعی که سالها در پاریسنژرمن، تاتنهام و ویارئال توپ زده بود و با ساحلعاج قهرمانی جام ملتهای آفریقا را تجربه کرده بود.
آنتونیو آدان، دروازهبان اسپانیایی هم در این فصل به استقلال ملحق شد. او با رئال مادرید قهرمان اسپانیا و با اتلتیکو مادرید برنده سوپرجام یوفا شده بود. زمانی که در اسپورتینگ پرتغال بود در یک فصل به عنوان بهترین دروازهبان لیگ انتخاب شد.
ستارههایی که خاطره ساختند
برخی بازیکنان خارجی فقط نام بزرگ نداشتند، بلکه در زمین هم اثرگذار بودند. جی لوید ساموئل از مهمترین نمونههاست. او پیشتر در لیگ برتر انگلیس برای استون ویلا و بلکبرن بازی کرده بود اما با استقلال به قهرمانی لیگ برتر رسید و در میان هواداران این تیم به یک چهره محبوب تبدیل شد. مرگ ناگهانی او در سال ۱۳۹۸، فوتبالدوستان ایرانی را شوکه کرد و نامش برای همیشه در خاطرهها ماند.
همچنین مامه تیام، مهاجم سنگالی که سابقه حضور در یوونتوس را داشت، در استقلال فصلی فراموشنشدنی را رقم زد. گلهای مهم او در لیگ قهرمانان آسیا و لیگ برتر باعث شد هواداران استقلال هنوز هم از او بهعنوان یکی از بهترین خریدهای خارجی یاد کنند. او با تیم ملی سنگال قهرمان جام آفریقا شده بود.
بازیکنانی که نیمهکاره رفتند
تجربه فوتبال ایران با بازیکنان بزرگ همیشه موفق نبود. تاریبو وست، مدافع نامدار نیجریهای که سابقه بازی در اینتر و میلان و حتی قهرمانی المپیک را داشت، قراردادی با پیکان امضا کرد، در تمرینات هم حاضر شد اما هرگز برای این تیم به میدان نرفت و بهطور ناگهانی ایران را ترک کرد.
ایبای گومز، ستاره پیشین اتلتیک بیلبائو هم با فولاد قرارداد بست اما نهتنها درخشش گذشتهاش را تکرار نکرد بلکه بهسرعت راه جدایی را دنبال کرد.
نمونه دیگر، ویسام بن یدر مهاجم فرانسوی - تونسی بود که با کارنامهای درخشان به سپاهان پیوست. او سابقه آقای گلی در لیگ فرانسه و قهرمانی لیگ ملتهای اروپا با تیم ملی فرانسه را داشت اما تنها پس از یک نیمفصل ناموفق از این تیم جدا شد. حضور کوتاه او نشان داد که حتی بازیکنان با رزومه سطح اول هم بدون سازگاری و مدیریت حرفهای نمیتوانند در فوتبال ایران موفق شوند.
خارجیهای جنجالی و خاطرهساز
در کنار بازیکنان موفق، چهرههای پرحاشیهای هم به ایران آمدند. آنتونی استوکس که سابقه قهرمانی با سلتیک در اسکاتلند را داشت، بیشتر به دلیل حواشی و غیبتهای بیدلیلش در یادها ماند تا گلزنیهایش. از سوی دیگر، شیخ دیاباته با قامت بلند و آقای گلی در استقلال، محبوبیتی متفاوت به دست آورد و نشان داد که همچنان میتوان از بازار فرانسه بازیکنان کارآمد جذب کرد.
پیشگامان حضور ستارهها
اگر به عقبتر برگردیم، بازیکنانی مثل بیلی مککلور از لیورپول و آلن ویتل از اورتون و کریستالپالاس، نخستین خارجیهای مطرحی بودند که به فوتبال ایران آمدند و در پرسپولیس بازی کردند. در دهههای گذشته، این انتقالها بیشتر شبیه به یک شگفتی بودند.
ورود بازیکنان مطرح خارجی به لیگ برتر ایران، همواره دو پیامد مهم داشته است؛ از یک سو، اعتبار و توجه رسانهای برای لیگ و باشگاهها به همراه آورده و برای هواداران تجربهای خاص خلق کرده است و از سوی دیگر، بسیاری از این بازیکنان نتوانستند انتظارات فنی را برآورده کنند و تنها نام بزرگی روی کاغذ باقی ماندند.
با این حال، مرور کارنامه بازیکنانی چون انزونزی، اوریه، منیر، تیام، ساموئل و حتی بن یدر نشان میدهد که فوتبال ایران هر از گاهی توانسته به مقصدی برای ستارههایی بدل شود که زمانی در معتبرترین تورنمنتهای جهان جام قهرمانی را بالای سر بردهاند. پرسش اساسی این است که آیا لیگ برتر ایران میتواند با برنامهریزی دقیقتر، از این فرصتها برای رشد کیفیت فنی و برندسازی بینالمللی بهره ببرد یا همچنان شاهد رفتوآمدهای کوتاهمدت و پرحاشیه خواهد بود؟