
گزارش دیلیمیل از محرمانهترین مرکز قدرت هستهای و فضایی چین

ایسنا/ چین در پایگاهی دورافتاده در بیابانهای غرب این کشور، موسوم به لوپنور، برنامهای گسترده برای توسعۀ توان نظامی، هستهای و فضایی خود پیش میبرد؛ برنامهای که شامل ساخت جنگندههای نهانکار، تونلهای زیرزمینی و سامانههای پیشرفتۀ فضایی است.
رسانه انگلیسی در مقالهای به بررسی ظرفیتهای روبهگسترش نظامی، هستهای و فضایی چین پرداخته است؛ ظرفیتهایی که مرکز ثقل آنها تأسیساتی دورافتاده در دل بیابانهای غربی چین، موسوم به «لوپنور»، است.
روزنامه «دیلیمیل» در این این گزارش تصویری دقیق از دگرگونی این محل ارائه داده و گزارش داده است که این مکان در گذشته یک دریاچۀ نمکی متروکه بود، اما حالا به قلب محرمانهترین دسته از برنامههای دفاعی پکن بدل شده است.
به نوشتۀ دیلیمیل، لوپنور که در منطقۀ خودمختار سینکیانگ واقع است، اکنون به مرکز پروژههای پیشرفتۀ نظامی و فضایی چین تبدیل شده است. نخستین نشانهها از شکلگیری این تاسیسات در تصاویر ماهوارهای با کیفیت بالا دیده شد: باند پروازی عظیمی به طول حدود ۵ کیلومتر که از طولانیترینهای جهان است، همراه با تعداد اندکی ساختمان و فقدان هرگونه فعالیت متعارف پروازی. این گزارش نشان میدهد که این تحول در ۶ ماه اخیر شدت گرفته و کارشناسان شاهد احداث سریع تونلها، آشیانهها و تأسیسات آزمایشی جدید بودهاند.
رسانه انگلیسی توضیح میدهد که تحلیلگران از اواخر ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ متوجه فعالیتهای غیرمعمول شدند. بهعنوان نمونه، تصاویر ماهوارهای یک شیء سفیدرنگ و کشیده به طول حدود ۳۲ فوت را روی باند نشان میداد. هرچند این شیء همچنان ناشناس است، اما دیلیمیل اشاره میکند که برخی متخصصان آن را با فضاپیمای رباتیک X-۳۷B متعلق به نیروی فضایی آمریکا مقایسه کردهاند. این گزارش توضیح میدهد که چنین سکوهایی میتوانند در شرایط درگیری برای اخلال در ماهوارهها یا استقرار سلاح در مدار بهکار گرفته شوند.

تصاویر ماهوارهای از پایگاه چین
علاوه بر هواگردهای مذکور، دیلیمیل به ظهور «۲ جنگندۀ نهانکار» دیگر نیز اشاره میکند که توجه بسیاری از کارشناسان را برانگیخته است. نخستین جنگنده، که تحلیلگران آن را J-۳۶ مینامند، جت بزرگی بدون دم با سه موتور و بالهای لوزیشکل است. دیلیمیل به نقل از کارشناسان مینویسد این جنگنده ممکن است یک پلتفرم چندمنظوره نسل ششم باشد که توان انجام مأموریتهای نفوذ عمیق، برتری هوایی و هدایت پهپادهای رزمی را دارد. یک کارشناس هوافضا توضیح میدهد که ساختار بدون دم برای کاهش بازتاب راداری طراحی شده است.
در کنار J-۳۶، تصویر ماهوارهای جت ۲ موتوره و کوچکتری را نشان میدهد که J-XDS یا J-۵۰ نامیده شده و به نظر میرسد برای سرعت و ارتفاع بهینه شده است؛ پلتفرمی که به گفتۀ تحلیلگران میتواند موشکها را پیش از شناسایی توسط سامانههای دفاعی دشمن، شلیک کند. آنان معتقدند این ۲ هواپیما برای عملیات مشترک نفوذ در عمق طراحی شدهاند تا در سرعتی بالا وارد فضای دفاعی دشمن شده و فرصت واکنش را به چند ثانیه محدود کنند.
بخش دیگری از گزارش به پیوند لوپنور با برنامۀ هستهای چین اختصاص دارد. دیلیمیل از ساخت تونلها و گمانههای حفاری جدید خبر میدهد که با آمادگی برای انجام آزمایشهای هستهای زیرزمینی سازگار است. هرچند هیچ دادههای لرزهنگاری از وقوع یک آزمایش بزرگ خبر نمیدهند، اما این نشریه اشاره میکند که ممکن است آزمایشهای کوچکتری انجام شده باشد که نتایج آن در لرزهنگاری ملموس نباشد.

فرودگاه با باند پروازی ۵ کیلومتر
این گزارش با ارجاع به دادههای مؤسسات پژوهشی بینالمللی میگوید چین در اوایل ۲۰۲۴ حدود ۵۰۰ کلاهک هستهای در اختیار داشته و اکنون حدود ۶۰۰ کلاهک دارد. همچنین بر اساس یافتههای مؤسسۀ بینالمللی پژوهشهای صلح استکهلم که در مقاله ذکر شده، چین ممکن است تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰۰ کلاهک برسد.
دیلیمیل به نقل از ارزیابی پنتاگون میگوید پکن بیش از ۳۵۰ سیلوی جدید برای موشکهای قارهپیما در حال ساخت دارد که برخی از آنها نزدیک لوپنور واقع شدهاند.
مقاله همچنین سخنان یک مقام دفاعی ناشناس را بازتاب میدهد که هشدار داده چین احتمالاً به نوسازی زرادخانۀ هستهای خود ادامه خواهد داد. چین تاکید دارد که هرگز حمله پیشدستانه هستهای انجام نخواهد داد، اما برخی گزارشها نشان میدهند که پکن یک موشک بالستیک قارهپیمای متعارف جدید با قابلیت هدف قراردادن هاوایی، آلاسکا و قاره آمریکا را در دست توسعه دارد و این برای واشنگتن نگرانکننده است.
دیلیمیل همچنین علاوه بر اشاره به توان فزاینده پکن در جنگ فضایی و ماهوارهای، به تحقیقات چین در زمینۀ سلاحهای پرتوی مایکروویو با توان بالا اشاره میکند که گفته میشود قادر به نابودی پهپادها و ماهوارهها هستند.
در بخش ژئوپلیتیک، دیلیمیل این تحولات را بخشی از آمادگیهای گستردهتر چین توصیف میکند، بهویژه در قبال تایوان. این گزارش به ارزیابی نهادهای اطلاعاتی آمریکا اشاره میکند که براساس آن، «شی جینپینگ» از ارتش چین خواسته توان انجام عملیات علیه تایوان را تا سال ۲۰۲۷ کسب کند.
مقامهای غربی، از جمله «تونی راداکین» رئیس ستاد دفاع انگلیس، این روند را بخشی از «عصر هستهای سوم» توصیف کردهاند. در آمریکا نیز «مارکو روبیو» وزیر خارجه این کشور گفته است که چین «سریعترین توسعۀ نظامی در تاریخ بشر» را پیش میبرد.









