چطور با وجود مشغله زیاد هم وقت کافی با فرزندمان بگذرانیم؟

خراسان/ هنگام ایجاد تعادل بین بخشهای مختلف زندگی، چه کار و خانه، چه انجام وظایف و حضور واقعی در کنار کودکان، یک اصل اساسی وجود دارد: زمان و انرژی باید روی مهمترین کارها به حداکثر رسانده شود. زمان و انرژی باید روی بقیه کارها به حداقل رسانده شود. این راهکار منطقی به نظر میرسد و به راهکارهایی برای تحقق آن میپردازیم.
ارتباط بین اولویتها و اقدامات| گفتن این که ارتباط با کودکان ارزش بالایی دارد یک چیز است، اما بدون یک اقدام عملی که با این ارزش همخوانی داشته باشد، حرکت از «خواستن» به سوی «انجام دادن» دشوار است. در یک لحظه به این فکر کنید که چه زمانی بیشترین حضور و ارتباط را با فرزند خود احساس کردهاید. آیا هنگام خواندن کتاب بوده؟ بازی در فضای باز؟ یا ... . به عنوان مثال، میتوان دریافت که تمرکز با کودکان در محیطهای خارج از خانه، مانند پارک یا کتابخانه، بسیار بیشتر است. این به آن معناست که اولویتها را میتوان به شکل عملیتری تعریف کرد: به جای گفتن این که «میخواهم وقتی با کودکانم هستم، تمرکز بیشتری داشته باشم»، گفته شود: «میخواهم زمان بیشتری را صرف انجام فعالیت با کودکانم در خارج از خانه کنم».
فهرست کارهای تکراری| یکی از دلایل اصلی که در برقراری ارتباط با کودکان با مشکل مواجه میشویم، لزوماً کمبود زمان نیست، بلکه کمبود «ظرفیت ذهنی» است. ممکن است که از لحاظ فیزیکی در کنار کودکان خود باشیم، اما از نظر ذهنی در دنیای دیگری سیر کنیم. در زندگی والدین هم کارهای روزانهای مانند آماده کردن ناهار، شستن ظرفها و بررسی تکالیف وجود دارد. سپس این وظایف را بر اساس روز یا هفته در یک برنامه زمانی یادداشت کنید. این فهرست تکراری، انرژی لازم برای به خاطر سپردن و دوباره نویسی فهرست کارها را از شما میگیرد. در نتیجه، ظرفیت ذهنی بیشتری برای حضور در کنار فرزندتان خواهید داشت، زیرا نیازی نیست به کاری که در ادامه باید انجام دهید، فکر کنید و فهرست کارهای تکراری این کار را برای شما انجام میدهد.