گزارش یک جشن تولد

ایرنا/ ده سال است که به صورت مستمر از افراد دارای معلولیت ذهنی در ایران عکاسی می کنم و در این مدت مسئله برای من نه ثبت تفاوت‌ها بلکه فهم شیوه نگاه آنها به جهان است. آنهایی که زیست روزمره‌شان برخلاف کلیشه‌های رایج سرشار از میل به زندگی، مشارکت اجتماعی و تجربه شادی است.

چندی پیش، با اهدای دوربین عکاسی از سوی یکی از خیرین به این مرکز، عکاسی به یکی از فعالیت‌های داوطلبانه و مورد علاقه این افراد تبدیل شد. دوربین عکاسی این بار از دست عکاس حرفه‌ای خارج شد و به ابزاری برای بیان شخصی آنها بدل شد و دوربین نه ابزار ثبت از بیرون، بلکه وسیله‌ای برای روایت از درون آنها شده است.

تصاویر پیش‌رو حاصل عکاسی آنها از جشن تولد خودشان در مرکز خیریه معلولین ذهنی وحدت است؛ لحظه‌ای که به آن تعلق دارند و در آن حاضرند.

---

بازار

---

کجی‌ها، تارشدگی‌ها و کادرهای نامتعارف، نه خطا، بلکه بیانگر نوعی رابطه متفاوت با جهان است.

این مجموعه محصول جابه‌جایی آگاهانه قدرت در فرآیند بازنمایی است. جایی که عکاس حرفه‌ای از موقعیت مسلط کنار می‌رود و امکان ثبت به کسانی واگذار می‌شود که معمولاً موضوع عکاس بودند.

عکس ها نه به‌دنبال زیباسازی واقعیت‌ است و نه تولید روایت الهام‌بخش، بلکه لحظه‌ای از زیست روزمره را از درون تجربه می‌کند. لحظه‌ای که در آن دوربین نه ابزار کنترل، بلکه وسیله مشارکت است. ارزش این ایده در نتیجه بصری آن نیست، بلکه در تعلیق قواعد مرسوم مؤلف، کیفیت و حتی «عکس خوب» است.

امین جلالی

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله