مهاجری: دور زدن تحریمها پر هزینه است، اما چاره دیگری نداریم

جماران/ یک فعال سیاسی گفت: برخی از کشورها نظیر چین و هند و حتی تعدادی از کشورهای اروپایی، نه در دولت احمدینژاد و نه در چند سال اخیر، چندان توجهی به اجرای تحریمهای ضدایرانی نداشتند، زیرا منافع خود را در تعامل اقتصادی با ایران و دور زدن تحریمها میبینند. البته همین دور زدن تحریمها هم هزینه بالایی برای ما دارد، اما چاره دیگری جز این نداریم.
محمد مهاجری در گفتوگو با جماران، در تشریح راهکارهای موجود برای حفظ آرامش داخلی در شرایط پس از اجرای اسنپبک و بازگشت تحریمهای شورای امنیت، اظهار کرد: تعدادی از این تحریمها در مورد اشخاص است که اهمیت چندانی ندارد. به طور کلی از بین شش قطعنامهای که به موجب اجرای مکانیسم ماشه مجددا علیه ایران اعمال میشود، سه مورد از آنها خیلی مهم نیست.
وی با بیان اینکه نباید از بازگشت تحریمها چندان نگران باشیم، افزود: بسیاری از این تحریمها هماکنون نیز بر کشور اعمال میشود. ضمن اینکه برخی از کشورها نظیر چین و هند و حتی تعدادی از کشورهای اروپایی، نه در دولت احمدینژاد و نه در چند سال اخیر، چندان توجهی به اجرای تحریمهای ضدایرانی نداشتند، زیرا منافع خود را در تعامل اقتصادی با ایران و دور زدن تحریمها میبینند. البته همین دور زدن تحریمها هم هزینه بالایی برای ما دارد، اما چاره دیگری نداریم.
این فعال سیاسی با اشاره به تأثیر روانی بازگشت تحریمها بر فضای اقتصادی کشور، بیان کرد: گرانیهای ناشی از اجرای اسنپبک اگرچه واقعی نیست، اما شکلگیری تورم انتظاری و تأثیرگذاری اتفاقات سیاسی بر شرایط اقتصادی و نرخ تورم، یک امر پذیرفته در اقتصاد است و به صورت طبیعی صورت میگیرد.
مهاجری با بیان اینکه نباید از اجرای مکانیسم ماشه خیلی وحشت کنیم، گفت: نگرانی بابت بازگشت تحریمها نباید به گونهای باشد که دستوپایمان را ببندد و ما را از ابتکار بازدارد و باعث ایجاد غفلت نسبت به توانمندیهای داخلیمان شود. در چنین شرایطی لازم است که حاکمیت با اتخاذ تدابیری، سختیهای زندگی مردم را به حداقل ممکن برساند. به عنوان مثال، باید با کنترل قیمت اقلامی نظیر گندم، برنج و گوشت، نگذارد که معیشت مردم آسیبهای شدیدی ببیند، زیرا تعیین نرخ کالاهای اساسی دست خود دولت است.
وی ادامه داد: حتی با اینکه افزایش قیمت سوخت و انرژی یک ضرورت برای اقتصاد کشور است، اما در شرایط بحرانی فعلی، باید حداقل برای مدتی این قیمت را ثابت نگه داریم و سپس هم اگر قرار به افزایش شد، با یک شیب بسیار ملایم این کار را انجام دهیم. بدین ترتیب، جامعه میتواند فشار روانی ناشی از افزایش ناگهانی قیمتها را تحمل کند.