کشف یک هرم مرموز در نیمه پنهان ماه در تصاویر ماهواره‌ای ناسا

خبرآنلاین/ تصاویر ماهواره‌ای از نیمه پنهان ماه، ساختاری شبیه به هرم در ماه را نشان می‌دهند که بحث‌های زیادی درباره منشأ آن به راه انداخته است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش گجت‌نیوز، پژوهشگران و علاقه‌مندان به اخترشناسی با انتشار تصاویری از ماموریت‌های فضایی ناسا، به موضوعی جنجالی دامن زده‌اند که سال‌ها ذهن بسیاری را مشغول کرده است. آیا ساختارهای مصنوعی در سطح ماه وجود دارند؟ این پرسش که زمانی تنها در حوزه داستان‌های علمی تخیلی مطرح می‌شد، حالا با استناد به داده‌های رسمی ناسا و تصاویر ماموریت‌های قمری، ابعاد جدی‌تری به خود گرفته است.

---

بازار

---

کشف ساختار هرمی‌شکل در تصاویر ماهواره‌ای

تصویر واقعی و رسمی ناسا از ساختار هرمی شکل در ماه

بررسی دقیق تصاویر ماهواره‌ای که توسط دوربین‌های پیشرفته ناسا از سطح ماه گرفته شده، ساختاری عجیب و منظم را در نیمه پنهان ماه نشان می‌دهد. این ساختار که شباهت قابل توجهی به یک هرم دارد، در فایل‌های خام تصویری قابل مشاهده است. مرکز تحقیقات قمری آریزونا که مسئول آرشیو تصاویر ماموریت‌های قمری است، این تصاویر را در قالب فایل‌های با حجم بالا منتشر کرده که امکان بررسی جزئیات دقیق را فراهم می‌کند.

نکته جالب توجه این است که این ساختار در منطقه‌ای از ماه قرار دارد که همیشه از دید ناظران زمینی پنهان است. نیمه پنهان ماه به دلیل قفل جزر و مدی، هرگز از زمین قابل رؤیت نیست و تنها از طریق ماموریت‌های فضایی می‌توان آن را مشاهده کرد. همین موضوع باعث شده تا نظریه‌های مختلفی درباره احتمال وجود ساختارهای ناشناخته در این منطقه مطرح شود.

آپولو ۱۷ و آخرین حضور انسان روی ماه

ماموریت آپولو ۱۷ که در سال ۱۹۷۲ انجام شد، آخرین باری بود که انسان پا روی سطح ماه گذاشت. این ماموریت که با حضور یوجین سرنان و هریسون اشمیت انجام شد، علاوه بر جمع‌آوری نمونه‌های زمین‌شناسی، تصاویر متعددی از سطح ماه ثبت کرد. یکی از این تصاویر با کد AS17-135-20680HR که در آرشیو ناسا موجود است، ساختار دیگری شبیه به هرم را نشان می‌دهد.

برخی کارشناسان معتقدند که فضانوردان آپولو ۱۷ ممکن است چیزهایی بیش از نمونه‌های سنگی با خود به زمین آورده باشند. هرچند ناسا هرگونه کشف غیرعادی را تکذیب کرده، اما عدم بازگشت انسان به ماه پس از نیم قرن، سؤالات زیادی را برانگیخته است. با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در فناوری فضایی، چرا هیچ کشوری تاکنون نتوانسته یا نخواسته است که دوباره انسان را به ماه بفرستد؟

ویژگی‌های عجیب مدار ماه

آیزاک آسیموف (Isaac Asimov)، نویسنده و دانشمند برجسته، نکات جالبی درباره ماه مطرح کرده بود. او معتقد بود که ماه برای گرفتار شدن در مدار زمین بیش از حد بزرگ است و احتمال اینکه چنین قمری به‌طور طبیعی در مدار تقریباً دایره‌ای زمین قرار گرفته باشد، بسیار اندک است.

مدار ماه ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد که آن را از سایر قمرهای طبیعی در منظومه شمسی متمایز می‌کند. اولین ویژگی، شکل تقریباً دایره‌ای مدار است که برای یک قمر طبیعی غیرعادی محسوب می‌شود. دومین ویژگی، قفل جزر و مدی است که باعث می‌شود همیشه یک سمت ماه به زمین رو باشد. این پدیده هرچند در برخی قمرهای دیگر نیز دیده می‌شود، اما ترکیب آن با مدار دایره‌ای، موردی استثنایی است.

نکته عجیب‌تر اینکه مرکز جرم ماه حدود یک مایل به زمین نزدیک‌تر از مرکز هندسی آن است. این عدم تقارن باید منجر به مداری ناپایدار و لرزان شود، اما ماه با ثباتی شگفت‌انگیز به گردش خود ادامه می‌دهد. در حالی که اکثر قمرهای طبیعی در صفحه استوایی سیاره میزبان خود می‌گردند، مدار ماه با صفحه استوایی زمین زاویه قابل توجهی دارد.

تحلیل ساختارهای مشکوک در عکس‌های قمری

بررسی دقیق‌تر تصاویر ماهواره‌ای، ساختارهای دیگری را نیز نشان می‌دهد که ظاهری غیرطبیعی دارند. این ساختارها که عمدتاً در نیمه پنهان ماه قرار دارند، دارای اشکال هندسی منظمی هستند که به‌سختی می‌توان آن‌ها را به فرآیندهای طبیعی نسبت داد. برخی از این ساختارها شباهت عجیبی به سازه‌های ساخت بشر دارند، اما در ابعادی بسیار بزرگ‌تر.

دانشمندان و متخصصان نظرات متفاوتی درباره این ساختارها دارند. گروهی معتقدند که این اشکال نتیجه بازی نور و سایه یا نقص در دوربین‌های تصویربرداری هستند. گروه دیگر اما بر این باورند که حداقل برخی از این ساختارها نمی‌توانند صرفاً توهم بصری باشند و نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر دارند. موضوع هرم در ماه یکی از جنجالی‌ترین این موارد است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

نظریه‌های مختلف درباره منشأ ساختارهای قمری

طیف گسترده‌ای از نظریه‌ها درباره منشأ این ساختارهای عجیب وجود دارد. محافظه‌کارترین دیدگاه، این ساختارها را نتیجه فرآیندهای زمین‌شناسی طبیعی می‌داند که در شرایط خاص ماه، اشکالی منظم ایجاد کرده‌اند. طرفداران این دیدگاه به مواردی مشابه در زمین اشاره می‌کنند که در آن‌ها طبیعت، ساختارهایی شبه‌مصنوعی خلق کرده است.

در مقابل، گروهی معتقدند که این ساختارها نمی‌توانند کاملاً طبیعی باشند. آن‌ها به دقت هندسی و تقارن موجود در برخی از این ساختارها اشاره می‌کنند که احتمال شکل‌گیری تصادفی آن‌ها را بسیار اندک می‌سازد. این گروه معتقدند که حداقل باید احتمال منشأ غیرطبیعی این ساختارها را جدی گرفت و تحقیقات بیشتری انجام داد.

جالب‌ترین نظریه‌ها مربوط به کسانی است که معتقدند ماه ممکن است در گذشته‌ای دور، میزبان تمدنی پیشرفته بوده باشد. هرچند این نظریه فاقد شواهد قطعی است، اما طرفداران آن به ویژگی‌های غیرعادی ماه و وجود این ساختارهای مرموز به‌عنوان قرائنی برای دیدگاه خود اشاره می‌کنند. این موضوع هنوز به‌طور رسمی تأیید نشده است.

چالش‌های علمی در بررسی ساختارهای ماه

مطالعه دقیق ساختارهای سطح ماه با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. فاصله زیاد، عدم امکان بررسی مستقیم، و محدودیت‌های تکنولوژیکی از جمله این موانع هستند. تصاویر ماهواره‌ای هرچند با کیفیت بالا هستند، اما برای قضاوت قطعی درباره ماهیت این ساختارها کافی نیستند. نیاز به ماموریت‌های اکتشافی جدید و ابزارهای پیشرفته‌تر برای پاسخ به این معماها احساس می‌شود.

مسئله دیگر، تفسیر داده‌های موجود است. حتی با در دست داشتن تصاویر با کیفیت، تشخیص اینکه آیا یک ساختار طبیعی است یا خیر، کار ساده‌ای نیست. پدیده‌هایی مانند پارئیدولیا (تمایل ذهن انسان به دیدن الگوهای آشنا در اشکال تصادفی) می‌تواند قضاوت را تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل، نیاز به رویکردی علمی و بی‌طرفانه در بررسی این موضوعات حیاتی است.

آینده اکتشافات قمری و رمزگشایی از معماها

با وجود گذشت بیش از پنج دهه از آخرین حضور انسان روی ماه، علاقه به اکتشاف قمر زمین دوباره اوج گرفته است. کشورهایی مانند چین، هند و امارات متحده عربی ماموریت‌های موفقی به ماه داشته‌اند. ناسا نیز با برنامه آرتمیس در تلاش است تا انسان را دوباره به ماه بفرستد. این ماموریت‌های جدید فرصتی طلایی برای بررسی دقیق‌تر ساختارهای مرموز ماه فراهم می‌کنند.

فناوری‌های نوین مانند رباتیک پیشرفته، هوش مصنوعی و سیستم‌های تصویربرداری فوق‌دقیق، امکانات بی‌سابقه‌ای برای مطالعه ماه ایجاد کرده‌اند. با استفاده از این ابزارها، دانشمندان امیدوارند که بتوانند پاسخ‌های قطعی‌تری برای سؤالات مطرح‌شده ارائه دهند. آیا هرم در ماه واقعیت دارد؟ آیا ساختارهای دیگری در انتظار کشف هستند؟ این‌ها سؤالاتی هستند که احتمالاً در دهه آینده پاسخ خواهند گرفت.

وجود ساختارهایی مانند هرم احتمالی در نیمه پنهان ماه، فارغ از منشأ آن‌ها، یادآور این واقعیت است که هنوز رازهای بسیاری در همسایگی کیهانی ما وجود دارد. ماه که نزدیک‌ترین همسایه آسمانی ماست، همچنان مملو از ناشناخته‌هاست. هر کشف جدید، چه تأییدکننده نظریه‌های موجود باشد و چه آن‌ها را به چالش بکشد، گامی مهم در شناخت بهتر جهان پیرامون ماست.

۲۲۷۲۲۷