ماتم باران در بیمارستان رازی ایلام

ایرنا/ ایلام - ایرنا - صدای آژیر آمبولانس در محوطه بیمارستان رازی ایلام توجه بیماران و کادر درمان را جلب کرد، شب بود و باران؛ اما آنچه در صحنه اورژانس رخ می‌دهد، فراتر از نجات جان بیمار است، روایت تلخی از خشونت علیه کادر درمان که سختی‌های بی‌پایان آنان را برای لحظاتی نمایان‌تر می‌کند؛ همان‌هایی که زیر باران مشکلات، همچنان در تلاش برای حفظ جان بیماران هستند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، ساعت نزدیک به ۲۰:۳۰ شب بود، باران بی‌وقفه می‌بارد و صدای غرش تندر، شب پرالتهاب ایلام را در خود فرو برده است، آمبولانسی با آژیر بلند از راه می‌رسید و در ورودی اورژانس بیمارستان ۳۷۶ تختخوابی رازی ایلام توقف می‌کند، شرایط بیمار وخیم به‌نظر می‌رسد و همه نگاه‌ها به صحنه‌ای دوخته شده که به نجات جان انسانی ختم می‌شود، اما آنچه در ادامه رخ داد، صحنه‌ای غیرقابل باور از خشونت بود.

---

بازار

---

با باز شدن درِ آمبولانس، پرستاری با شتاب و نگرانی خارج می‌شود، زیر غرش آذرخش و بارانی که بی‌وقفه می‌بارد، صدایش بلند شد: من جانش را نجات دادم! اما درست چند لحظه بعد، مردی خشمگین که وسیله‌ای نوک‌تیز در دست دارد، به سمت او حمله‌ور می‌شود، او بدون هیچ حرفی با چهره‌ پر از خشونت، پرستار را تعقیب می‌کند.

پرستاری که به نظر می‌رسد همه انرژی خود را صرف نجات بیمار کرده بود، حالا ناچار است برای نجات جان خویش پا به فرار بگذارد.

مرد خشمگین با وسیله‌ای که زیر نور آذرخش می‌درخشد، به سمت پرستار می‌دوید و وحشت عمومی را در فضای بیمارستان پراکنده می‌کند. راننده آمبولانس که حادثه را از آیینه می بیند، فوری از کابین خارج می‌شود اما همان خشونت اکنون به سمت او هم معطوف شده است.

باران و زمین خیس، صدای هیاهو و نگرانی بیمارانی که به دنبال درمان آمده بودند، فضایی اضطراب‌آور می‌سازد؛ فضایی که مأموریت اصلی بیمارستان، یعنی حفظ سلامت و امنیت بیماران را برای لحظاتی تحت تأثیر خشونت قرار می‌دهد.

در نهایت، برخی از نزدیکان آن فرد می‌توانند او را مهار کنند و به داخل اورژانس ببرند. بیمار روی تخت بستری است و کادر درمانی، با وجود اختلال ایجاد شده، همچنان در تلاش برای ارائه خدمات درمانی به او هستند. اما چه کسی فکر می‌کند پرستاری که لحظاتی قبل قربانی خشونت شده، با چه روحیه‌ای به وظیفه خود ادامه می‌دهد؟

این حادثه تلخ، تنها یک صحنه از مشکلات روزمره‌ای بود که کادر درمانی در بیمارستان‌های کشور با آن مواجه هستند.

پرستاران، پزشکان و کارکنان درمانی، همان کسانی هستند که در شرایط سخت، بحران‌ها و کمبود امکانات، بی‌وقفه برای حفظ جان بیماران تلاش می‌کنند؛ اما گاه در کنار چالش‌های موجود از قبیل حقوق و دستمزد پایین، ساعت‌های طولانی کار یا کمبود امکانات، رفتار خشونت‌آمیز برخی مراجعان، زخم دیگری به روح این «فداکاران تندرستی» وارد می‌کند.

باید پرسید: آیا رفع مشکلات بیمارستان‌ها تنها در گرو تأمین تجهیزات است؟

جایی که احترام به کوشندگی پرستاران و پزشکان فراموش شود، کیفیت خدمات درمانی به خطر می‌افتد؛ خشونت علیه کادر درمان، نه تنها ضربه‌ای به امنیت حرفه‌ای آنان است، بلکه جان دیگر بیماران را نیز تهدید می‌کند؛ بیمارانی که در هر ثانیه به آرامش و تمرکز این افراد نیازمند هستند.

این پرستاران و پزشکان، هر روز در خط مقدم مبارزه برای زندگی قرار دارند؛ بارها در سکوت، جان بیماران را نجات داده‌اند، و بارها با وجود سخت‌ترین شرایط، دست از تلاش برنداشته‌اند.

این حادثه بیمارستان رازی ایلام، به ما یادآوری می‌کند که اهمیت حفظ کرامت اجتماعی کادر درمان بیش از هر زمان دیگری ضروری است؛ احترام به کسانی که برای نجات جان بیماران تلاش می‌کنند، پایه‌ای است که سلامت عمومی بر روی آن بنا می‌شود.

باران آن شب، ممکن است زمین ایلام را شسته باشد، اما خشونتی که بر دل کادر درمان نشست، زخم‌هایی برجای گذاشت که با هیچ آبی پاک نمی‌شود.

شاید از خودمان بپرسیم: اگر پرستاری که با خشم مواجه شد به جای درمان، تسلیم بی‌انگیزگی شود، آینده وضعیت درمان بیماران چه خواهد شد؟

این صحنه که تا پاسی از شب ذهن مرا درگیر کرده بود، بار دیگر نشان داد که چگونه خشونت و پرخاشگری، حتی در حساس‌ترین مکان‌ها مانند بیمارستان‌ها، می‌تواند امنیت و سلامت جامعه را به خطر بیندازد.

پرستارانی که در شرایط سخت، برای نجات جان بیماران تلاش می‌کنند، اغلب خود قربانی رفتارهای نادرست می‌شوند؛ این حادثه تلخ می‌تواند زنگ خطری برای توجه بیشتر مسئولان و جامعه به وضعیت کادر درمان باشد.

شاید بتوان انتقادهایی را به کمبود امکانات یا مشکلات ساختاری بیمارستان وارد دانست، اما چنین رفتارهای خشونت‌آمیز نه‌تنها روحیه جامعه درمانی را تضعیف می‌کند، بلکه به سبب بی‌احترامی و دهن کجی به تلاش بی‌وقفه پرستاران، بر کیفیت خدمات نیز اثر منفی می‌گذارد.

این حادثه تلخ، فرصتی برای بازنگری در رفتارهای اجتماعی و ضرورت حمایت از کسانی است که وجودشان چراغ راه زندگی است؛ کسانی که حتی در تاریک‌ترین شب‌ها، چراغ سلامت را روشن نگاه می‌دارند.

باران شب گذشته‌ ایلام نه تنها خیابان‌ها، بلکه دل پرستارانی را نیز شست که با وجود همه کاستی‌ها، همچنان فداکارانه برای نجات جان بیماران شهر تلاش می‌کنند.